Workshop rond inclusiviteit en diversiteit
Naar aanleiding van de week rond inclusie en diversiteit gaven we een workshop op een hogeschool in Antwerpen, voor mensen die aan de slag willen in de hulpverlening.
Erik vertelde er samen met Renata, een centrale persoon, haar evolutie en haar verhaal. Ze probeerden aan te tonen hoe belangrijk het is om, in de rol als hulpverlener, ook te blijven kijken van mensen tot mens, vanuit een gelijkwaardigheid. Dat is hoe de vrijwilligers binnen Lus werken: vanuit een gelijkwaardige klik met de centrale personen.
Onze collega Anissa volgde de workshop ook mee. Zij verwoordt hoe de workshop bij haar binnenkwam zo…
“Het was lang geleden dat ik een Hogeschool binnen wandelde en een workshop volgde. Ik werd ontroerd. Neem ik je even mee?
Naast mijn collega Annelies en ikzelf, zaten studenten die één voor één een studie hebben gekozen in de hulpverlening. Twee mensen zitten vooraan aan een tafel: Erik en Renata.
Zij stoorde zich aan de vlek op de tafel, waardoor de tafel werd omgekeerd.
Zij was zenuwachtig én vastberaden.
Zij was voorbereid én krachtig in het nu aanwezig.
Hij voelde trots en passie over wat hij bracht.
Hij was gefocust op de studenten en op haar.
Hij was zorgzaam en erg respectvol met en voor haar.
Met een scenario zaten ze daar: Erik en Renata.
Een scenario dat houvast gaf voor haar. Een format dat hem in zijn element bracht: mensen vervoeren, raken met een verhaal over iets wat hem en ons allen ten diepste raakt: verbondenheid en zingeving.
De studenten lieten zich, samen met mij, meevoeren in dit verhaal. In de verschillende lenzen of brillen die we kunnen opzetten als we naar mensen kijken. Als we écht bereid zijn om naar mensen in hun totaliteit te kijken.
Voorbij (medische) geschiedenis,
voorbij labels,
voorbij kenmerken (afkomst, grootte, ziekte, gender, …)
Als we écht ten diepste willen kijken naar wie die ander is, wat die verlangt en wat het is dat ons met elkaar verbindt, ontstaat er magie. Een krachtbron waaruit mensen kunnen ‘tappen’, die hen voortstuwt naar het verwezenlijken van kleine en grote dromen. Een ‘ontsteking’ van een vuur, al is het een klein vlammetje in het begin… Dat vermogen hebben en blijven trainen, is van onschatbare waarde.
Dat is inclusie.
Niet voor één moment.
Niet voor één dag.
Niet voor één week.
Telkens opnieuw die verbinding teweeg brengen en connectie kunnen blijven maken.
Dat is hoe je werkelijk een verschil maakt. Voorbij kennis en de functie die je hebt (bv als hulpverlener). Dat is waar wij samen met al onze vrijwilligers met Lus voor staan.
Renata deelde met moed, doorzetting en veerkracht haar verhaal. Haar eigen persoonlijke verhaal waarin de evolutie over wat tijd en de lusgroep met haar had gedaan. Een rups die een vlinder werd. Een getuigenis die niet alleen mijn hart maar van veel studenten met mij, veroverde. Daar en dan werd opnieuw bevestigd: De kwaliteit van je relaties, inclusief die met jezelf, bepaalt de kwaliteit van je leven.”