Dat vrijwilligers warme mensen zijn, dat wisten we natuurlijk al langer. Toch is het keer op keer verbazend hoe mensen zich helemaal smijten. Gisteren hadden we een fijn uitwisselmoment met drie gelinkt-vrijwilligers. Telkens opnieuw een warm samenzijn met mensen die ook benieuwd zijn naar elkaar.
Niet zomaar een samenzijn. Ook een samen denken, samen praten, samen leren…
Hoe zien we onze rol als ‘gespreksleider’ bijvoorbeeld? Hoe pakken we het aan om Linkers kansen te geven elkaar te leren kennen, ook als mensen nog wat zwijgzaam of terughoudend zijn? Welke afspraken moeten er gemaakt worden, zodat iedereen zich op zijn gemak kan voelen op de bijeenkomsten? Wat doen we als er zich nieuwe mensen aandienen en de groep zich terug moet ‘zetten’ zodat ook de nieuweling zichzelf kan zijn en blijven?
Hoe zorgen we ervoor dat een bijeenkomst energie geeft, deugd doet?
Dat zal alvast geen probleem zijn! Dat had iedereen die er gisteren bij was in de vingers. Anders zou deze bijeenkomst vast niet zoveel deugd gedaan hebben.
