Na Julienne werden er binnen de Lusfamilie nog verschillende andere vrijwilligers aangesproken, gemaild en gebeld: “Zou dat niet iets voor jou zijn? Heb je zin om mee te doen? Mee te denken?”.
We lanceerden ook een oproepje binnen ons brede netwerk om deel te nemen aan een infomoment waarop we onze plannen zouden voorstellen:
“Wat zou je ervan vinden om samen met een achttal mensen die elkaar vooraf nog niet kennen een groep op te starten? Ben je benieuwd naar wie deze mensen zijn en wat hen drijft? Heb je zin om ze een keer per maand samen te brengen, zodat ze elkaar kunnen leren kennen? Wil je met hen op pad gaan, op zoek naar wat jullie met elkaar verbindt? Ja? Misschien ben jij een geboren ‘linker’!
Sluit zeker aan bij ons vrijblijvend online infomoment voor geïnteresseerde vrijwilligers! Nadien beslis je rustig zelf of dit iets voor jou is.”
Op dinsdag 30 maart sloten elf ‘lussers’ aan op het infomoment. Enkele andere keken nadien nog naar de opname.
Tijdens het infomoment wilden we niet alleen vertellen over onze plannen, maar vooral de mensen leren kennen en hen laten proeven en ervaren wat het kan betekenen om deel te nemen aan een linkgroep. Elkaar leren kennen op een laagdrempelige manier en zoeken naar wat ons met de ander verbindt. Dat ging in deze groep redelijk vlotjes: iedereen deelde graag iets bijzonders over zichzelf en al snel bleek dat er verschillende ‘linken’ tussen mensen te vinden waren.
Vervolgens vertelden we wat meer over Link: wat de bedoeling is en hoe het er uit kan zien. Link werd zelfs vergeleken met het TV-programma van Joris Hessels: “Zoals de Weekenden op TV, maar dan in het echt!”
En natuurlijk lieten we ook Julienne aan het woord. Ze vertelde over haar ervaringen in Dilbeek. Marc, een andere compagnon uit Dilbeek, kon er niet zijn. Maar we zagen hem wel aan het werk in een opname van een online linkmoment met zijn groep.
Uit deze getuigenissen blijkt dat een linkgroep altijd anders is. Daarom wil Lus niet met een kant en klaar pakket komen aanzetten, maar samen nadenken hoe we dit proces kunnen aanpakken. Van daaruit volgende aanpak: in drie online bijeenkomsten willen we samen nadenken over de fond van een linkgroep, wat kan het allemaal zijn, hoe kunnen we het aanpakken en wat kan de rol van een begeleider of compagnon zijn. Een denk- en ontwerpproces. En achteraf beslis je of je wil deelnemen of niet
Tot slot was er wat ruimte om vragen te stellen en af te toetsen of het aansprak. We eindigden met de oproep om iets te laten weten. En als we niets hoorden, zouden we zelf nog eens bellen… .
Verschillende mensen reageerden spontaan: sommige wilden onmiddellijk van start als compagnon, anderen wilden nog even nadenken, weer anderen wilden wel meedoen maar liever als het project een beetje verder stond. En aantal mensen waren bereid om met ons het denk- en ontwerpproces aan te gaan.
Het mooiste mailtje kwam enkele dagen nadien…