All Posts By

Dorien Van Gorp

dec 12
Love0

Het Lus-verhaal van Rosita

By lezen, verhalen, vrijwilligers

Rosita is chronischepijnpatiënt. Door de pijn kwam ze heel lang niet meer naar buiten, waardoor ze meer en meer vereenzaamde. Ze kwam bij Lus terecht dankzij wat digitaal grasduinen. In minder dan geen tijd belde Lies bij haar aan en veranderde Rosita het geweer van schouder.

“Jarenlang”, zegt Rosita, “had ik het gevoel onzichtbaar te zijn. Alsof ik alleen op de wereld was.” Maar sinds zij deel uitmaakt van een van de tweehonderddertig Lusgroepen in Vlaanderen, is het tij gekeerd: “In mijn groep kan ik mijn verhaal kwijt, waardoor mijn negatieve gevoelens posi- tief zijn omgebouwd. Lus heeft mijn wereld opengezet. Ik voel me niet langer uitgesloten of genegeerd.”

Rosita verscheen met haar getuigenis in de Prikkel, het infoblad van de Vlaamse Pijnliga. Het hele artikel lees je hier.

jun 19
Love0

Thea kwam naar onze Lusdag in Antwerpen

By lezen, verhalen, vrijwilligers

Een kennismaking met Lus, op onze Lusdag in Antwerpen

Op 25 maart volgde ik een ‘kennismakings-dag’ te Antwerpen. Ik had al wel over LUS gehoord, maar wat deze organisatie eigenlijk allemaal deed was me nog niet helemaal duidelijk.

Het begon al goed… het openbaar vervoer is jammer genoeg niet altijd ‘betrouwbaar’, de bus liet zeer lang op zich wachten, dus ik panikeerde al dat ik te laat ging komen. Toen ik binnen stormde werd ik al dadelijk gerustgesteld door het ‘ontvangstcomité’, vriendelijke, glimlachende mensen. En dat is wat ik de hele dag heb gezien. Openheid, een glimlach en fijne contacten.

Er stonden gedekte, leuk versierde tafels en ik keek al uit naar de koffie en het lekkere stukje taart dat tussendoor zou geserveerd worden.

De presentatie vond ik duidelijk en origineel. Terwijl er over de geschiedenis van LUS werd verteld tekende Scrolan dat allemaal op een groot wit vlak met pijltjes, cirkels en tekeningetjes. Zoiets maakt een gesproken tekst visueel en gemakkelijker te begrijpen voor iedereen. Ik kreeg een beter inzicht in wat LUS is en kan betekenen voor mensen.

Daarna konden we kiezen tussen drie groepjes, eentje ging bewegen, eentje ging knutselen en ik koos om meer informatie te krijgen over de mogelijkheden van het vrijwilligerswerk.

Toen bracht iedere groep verslag uit en verschillende mensen deelden hun ervaringen. Het was soms emotioneel om iemand te horen vertellen over hoe blij hij/zij was met de hulp van LUS. Of hoe enthousiast vrijwilligers over hun werk spraken.

De hele sfeer was er eentje van samenhorigheid, mekaar bijstaan in lastige tijden, solidariteit en een vrijwillige inzet naar anderen toe. Zo mooi!

Dit alles heeft mij ertoe aangezet om me aan te melden als vrijwilliger, rekening houdende met mijn mogelijkheden. Ik moet nu nog een beetje verder worden ingewijd in wat ik wil en kan doen. Maar dat komt vast wel helemaal in orde!

mrt 16
Love0

Boekenrecensie: Kwetsbaar Sterk

By lezen

Kwetsbaar Sterk – Vijftien verhalen over psychisch herstel

Auteurs: Ann Dierick en Marijke Gets en 13 anderen

Vijftien gewone mensen vertellen hun verhaal over hun worsteling met het leven en de zoektocht naar een uitweg, een weg naar herstel.

Het is geen boek dat je in één ruk uitleest. De verhalen beroeren en beklijven. Ze openen je blik en zetten je aan het denken. Soms bleef ik achter met een krop in de keel. Een gevoel van verdriet, van onrechtvaardigheid… om wie niet wordt gezien en wie niet wordt gerespecteerd zoals hij/zij/hen is. Om hoe we elkaar – ongewild vaak – de duvel aandoen.

Onder het verdriet popt een gevoel van strijdvaardigheid op: elke mens heeft zijn unieke plek en verdient het respect te krijgen, graag gezien te worden en goed omringd te zijn.

Als het leven me iets heeft geleerd, schrijft iemand, is het om (psychische) kwetsbaarheden niet als iets vreemds of onnatuurlijks te zien, maar als iets waarvan iedereen in meerder of mindere mate een zaadje in zich meedraagt. In ongunstige omstandigheden kan dat zaadje tot wasdom komen. Mens zijn is kwetsbaar zijn. Dat geldt voor ons allemaal.

Het delen van een herstelverhaal is kwetsbaar, moedig en helend tegelijk. Het zorgt voor verbinding bij de lezer die er stukjes uit herkent. Het geeft inzicht in hoe trauma iemand in de greep kan houden en toont tegelijk de mens als geheel, met alle ups en downs, de kwetsbaarheid én de sterkte.

Wat de herstelverhalen ook gemeen hebben is het belang van zich verbonden voelen met zichzelf en met anderen. Dat is een uitdaging waar ook de entourage – familie, vrienden, kennissen, buren… – kan toe bijdragen. Herstelverhalen moedigen aan om het lastige of het moeilijke in iemands leven te accepteren én tegelijk de sterktes en mogelijkheden te blijven zien en aandacht te geven. Dat kunnen geven aan iemand anders is goud waard. Het mogen ontvangen van anderen wakkert veerkracht aan en stimuleert het herstelproces. Het zorgt ervoor dat iemand weer grond onder de voeten krijgt.

Dank aan Alexandra, centrale persoon van een lusgroep en deelnemer aan een linkgroep, om het boek onder onze aandacht te brengen. Alexandra is zelf actief als vrijwilliger bij de HerstelAcademie. De tekening op de kaft is van haar hand.